ลา หนอน กิ้งก่า

เรื่อง ลา หนอน กิ้งก่า

Aesop อีสป ยอดนักเล่านิทานชาวกรีก
มีชีวิต เมื่อ 2580 ปีที่แล้ว

นิทานอีสป เมื่อก่อนจำได้ว่าตอนเด็กๆ นั้น
ได้อ่านหลายเรื่อง  บางเรื่องก็นำมาเป็นพื้นฐาน
ในการคิด เปรียบเทียบคน 

เช่น เด็กเลี้ยงแกะ  ชอบโกหก 
จนไม่มีใครรู้ว่าพูดเล่นพูดจริง 
ที่สุดก็เกิดภัยกับตนเอง

ลูกแกะกับหมาป่า  หมาจ้องจะกินแกะ 
แกะอยู่ปลายน้ำ ก็หาว่าทำน้ำขุ่น 
หาข้อหาแบบรับไม่ได้มาให้ ไม่เนียน  

ตั๊กแตน เที่ยวเล่นในฤดูร้อน 
ไม่ยอมตุนอาหาร ไว้ใช้ในหน้าหนาว 
ถึงหน้าหนาว ก็อดตาย

เรื่องเหล่านี้ตอนเด็ก ก็อ่านไปคิดไป 
คิดว่าพวกสัตว์ต่างๆ ที่เค้ายกมานั้น 
คงเป็นอย่างนั้น เป็นอย่างนี้ 
กว่ากาลเวลาจะหล่อหลอมให้รู้ว่า 
นี่คือนิสัยของคน ที่หน้าเป็นคนแต่ใจเป็นสัตว์ 
ตามตัวละครที่อีสป เขียนไว้ ก็หลายปีอยู่

คิดไปคิดมา ยุค พ.ศ.นี้ 2559 ถ้าอีสปยังอยู่ 
คงมีเรื่องเอาไปเขียนอีกเยอะเลย  
วันนี้ลองสวมบทอีสป เขียนสักเรื่องแล้วกัน


เรื่อง ลา หนอน กิ้งก่า

ลา มีชื่อเสียงทางด้านความอดทน 
แต่ก็มีข้อบกพร่องคือ การไม่ค่อยคิดอะไรให้รอบคอบ 
บรรพบุรุษลาที่อยู่ในสมัยอีสป 
แม้จะบรรทุกของมากมาย 
แต่ ก็มักจะเสียหายในตอนท้าย 

เช่น ลากับพ่อค้าเกลือ ลาตัวนั้นเอาเกลือไปละลายน้ำ 
หลายรอบ เพราะทำให้น้ำหนักเบาลง 
โดนพ่อค้าดัดหลังโดยให้บรรทุกฟองน้ำ 
เมื่อใช้วิธีเดิม คือล้มลงไปในน้ำ
เพื่อให้ของละลาย กลับได้น้ำหนักเพิ่มมาแทน   

ลา สมัยนี้เป็นอย่างไง  
ลาสมัยนี้ แม้ว่าจะไม่ได้บรรทุกอะไรแล้ว 
แต่ก็ไม่ค่อยคิดอะไรเหมือนเดิม 
ขอให้เจ้านายใช้งาน 
เป็นกระดิกหาง เดินไปหา 

ไม่คิดว่าที่ให้ไปทำมัน 
มีผลดีกับส่วนรวมอะไรไหม 
ทำทุกอย่างขอให้สั่งมา 

อย่างที่ฝรั่งเค้าเรียกว่า ทำโง่โง่อย่างกะลา  
เพราะลาพอเชื่อใจนายแล้ว 
มันจะยอมให้เค้าเอาเปรียบมันทุกอย่าง 

หนอน  ในนิทานอีสป เรื่องหนอนหนีเที่ยว 
เป็นเรื่องราวของหนอน ที่ชอบหนีพ่อแม่ออกไปเที่ยว 
ถึงแม้ว่า พ่อแม่จะว่ากล่าวตักเตือน 
แต่หนอนก็ไม่ยอมเชื่อฟัง 

วันหนึ่งหนีเที่ยวและมาเจอนกกระยาง
กำลังเดินหาอาหารอยู่ ด้วยความตกใจ
จึงรีบหาที่หลบซ่อน ขึ้นไปหลบภัยบนต้นชาเขียว
นกกระยางมองซ้ายมองขวา ไม่เห็น จึงเดินไปหาอาหารที่อื่น

ส่วนหนอนพ้นภัย เห็นใบชาเขียวอ่อนน่ากิน 
ด้วยความไร้ปัญญาจึงกินใบชาเขียวจนหมดต้น 
ชาเขียวไร้ใบหนอนเลยหล่นลงมาอยู่โคนต้นชาเขียว 

เกือบโดนนกกระยาง ที่เดินย้อนกลับมากิน 
ดีที่พ่อหนอนได้ช่วยไว้ทัน

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ควรเชื่อฟังผู้ใหญ่ที่คอยสอน
และอย่าระรานผู้มีพระคุณที่ให้ร่มเงา มันจะเดือดร้อน

หนอน สมัยนี้กลับเทียบกับ พวกที่กินในเอาใจออกนอก 
ทำตัวเป็นหนอนบ่อนไส้ ทำเรื่องยุแยงตะแคงรั่ว 
ทำให้แตกแยก  จะแตกระดับครอบครัว หมู่บ้าน 
หรือประเทศก็ได้ แต่คงเป็นหนอนคนละเกรด  

หนอนบางตัวก็ทำลายวัดวาอาราม ตามใบสั่ง 
อันนี้คงเป็นหนอนชนะการประกวดพันธุ์เลวได้ที่  
สรุปได้ตรงกันสมัยนั้นสมัยนี้คือ 
ทำตัวระรานผู้มีพระคุณ จนตัวเองเดือดร้อน

กิ้งก่า  ในนิทานอีสป เป็นเรื่องของกิ้งก่าที่เจอดาบตกอยู่ 
ก็นำไปโอ้อวดเพื่อนสัตว์ทั้งหลาย 
สัตว์ทั้งหลายเห็นดาบนั้น ก็ยกย่องให้
กิ่งก่าเป็นพระราชา 

วันหนึ่ง ช้างมาพบ ถามกิ้งก่าว่า
เจ้ารู้วิธีใช้ดาบไหม  กิ้งก่าถึงกับตอบไม่ถูก
เพราะตัวเองก็ไม่รู้ กิ่งก่านั้นจึงถูกช้างเหยียบตาย

นี่เค้าเปรียบเทียบว่า มีอำนาจแล้วไม่รู้จักการใช้อำนาจ  
เอาอำนาจไปใช้ทางที่ชั่ว 
อำนาจนั้นเองก็จะหันกลับมาทำลายตน

กิ้งก่าไทย ก็มีชื่อเสียง ที่ไม่ค่อยจะดีเหมือนกัน 
เพราะอาการที่ชอบผงกหัวของมัน 

ในนิทานชาดกเรื่องมโหสถ กิ้งก่าผงกรอบแรก 
ได้ยศ จากพระราชา ที่อารมณ์ดี  
ให้รางวัลมีเนื้อให้กินทุกวัน 

มีอยู่วันหนึ่งเนื้อไม่มีขาย 
คนดูแลเลยเอาเหรียญเจาะรู 
เท่าราคาเนื้อไปแขวนคอกิ้งก่า   
พอมีทรัพย์แค่นั้น ก็เย่อหยิ่งไม่ผงกหัวให้พระราชาอีก  
แล้วภายหลังก็เสื่อมจากลาภ
เพราะความหยิ่งที่เกิดจากการมีทรัพย์นั้นนั่นเอง 

แต่เรื่องนี้คิดๆ ดู จะเพราะเหรียญถ่วงคอเอาไว้
จนผงกไม่ไหวหรือไม่ก็ไม่ทราบ 

รวมความแล้ว กิ้งก่าก็มีชื่อเสียงของความเย่อหยิ่ง
 มีอำนาจไม่รู้จักใช้  หลงตนหลงตัวเอง 

ดังนั้น สัตว์สามชนิดนี้ คงพอให้แนวคิดอะไรได้บ้าง 

Donkey  Snail      Iguana   

ลา          หนอน       กิ้งก่า  

ถ้าทั้งสามสัตว์นี้ ถูกบรรจุลงในตัวหรือหน่วยงานไหน
ที่เดียวเลย ทั้งโง่เง่า ไม่เคยเชื่อฟังใครสอน 
ทำลายทำร้ายพวกเดียวกัน 
เหย่อหยิ่งจองหอง 
เห็นแก่ทรัพย์เพียงน้อยนิด 
ก็ลืมผู้มีพระคุณได้หมด 

เจออย่างนี้ เผ่นดีกว่า... 

วิ.28 สิงหา 59