พูดน่ะพูดได้ ใครๆ ก็พูดได้
การว่ายน้ำ อ่านหนังสือท่องจำได้ ต้องหายใจแบบไหน ต้องคว่ำมือ คว่ำหน้า กางแขน สะบัดขาอย่างไร อ่านได้จำได้ ก็ไม่ได้หมายความว่าจะว่ายน้ำเป็น
พูดได้ วิจารณ์ได้ เห็นคนแข่งว่ายน้ำ วิจารณ์ได้ โดยไม่เคยว่ายน้ำเอง
เรียนหนังสือมามากมาย แทบจะทุกวิชา แต่ถ้าแค่จำได้ ก็คงใช้ทำอะไรไม่ได้ เป็นนักจำสูตรเคมี แต่ไม่เคยเข้าแลป ก็คงไม่เป็นนักเคมี
แต่ก็วิจารณ์ได้ พูดได้ ว่านักเคมีคนนั้นเก่ง คนนี้ไม่ได้เรื่อง พูดได้
จำสูตรกับข้าวได้ แต่ไม่เคยทำกับข้าว ก็ไม่แน่ว่า ทำกับข้าวออกมาแล้วจะมีใครทานลงไหม
แต่ก็พูดได้ เป็นช่องเป็นฉาก วิจารณ์รสชาติ หน้าตาคนขาย พูดไป
มีบางคนในสังคมนี้ ชอบออกมาวิจารณ์การปฏิบัติของพระ ว่าไม่อยู่ในวินัย ในศีล วิจารณ์ข้อวัตรปฏิบัติ ของพระมหาเถระ ดุจดั่งตั้งตัวเองเป็นศาสดา
โดนคนถามกลางรายการๆ หนึ่งว่า ที่คุณวิจารณ์พระต่างๆ คุณเคยบวชไหม ?
นึกว่าคำตอบจะบอกว่า บวชหลายพรรษาตั้งแต่เด็กจนแก่ จึงรู้วินัยอย่างดี
แต่ที่ไหนได้ คำตอบกลับเป็นว่า “ ไม่เคย”. ไม่เคยปฏิบัติ ไม่รู้ชีวิต สังคม ของพระทั้งสิ้น ทั้งหมด ได้มาจากการอ่าน การคิด คาดเดา
เหมือนเกิดมากินแต่ ข้าวคลุกน้ำปลา อย่างเดียว. แต่กลับไปวิจารณ์ อาหารเหลา ที่เคยได้แต่มองด้วยสายตาโหยหา แล้วก็วิจารณ์เรื่อยไป
ก็พูดได้ วิจารณ์ได้ วัดเคยเข้าไปไหมก็ไม่มีใครแน่ใจ แต่พูดได้ วิจารณ์ได้
ได้แต่ รำพึงว่า คนเดี๋ยวนี้ เก่ง เรือ หาย ทำอะไรที่ไม่ใช่เรื่องของตัวนี่เก่งแท้
พูดนะพูดได้ ใครๆ ก็พูดได้
แล้วทำได้ไหมล่ะ
วิ.17 มค.60
