วันเสาร์ที่ 24 ธันวาคม พ.ศ. 2559

รัฐกะเรา น้ำกะเรือ



จากโลกภายนอก รัฐทะเลาะกับ วัดๆหนึ่ง ก็ลามไปเป็นทะเลาะกับสังฆมณฑล ด้วยเรื่องก็ฟ้องร้องเอาโบสถ์ ซึ่งได้รับวิสุงคามสีมา คือพระเจ้าแผ่นดินยกที่ดินให้กับ ศาสนจักรไปแล้ว ยังถูกฟ้องร้องแบบไม่น่าจะเป็นไปได้ เพราะวัดๆนี้ก็สร้างมาเกือบครึ่งศตวรรษ ไม่ใช่เนรมิตในวันเดียว ข้าราชการก็เดินเข้าๆออกๆ กันตลอด ไม่ได้แอบทำซะที่ไหน ถ้ามีความผิดอย่างใด ก็ต้องเห็นว่ากล่าวมาแล้ว นี่ทำอย่างนี้ สองร้อยกว่าคดีในสัปดาห์เดียว พระทั้งประเทศก็เริ่มขยับ แผ่นดินร้อนระอุรับลมหนาว


ยังไม่พอ ทางโลกโซเชียล ก็แทบลุกเป็นไฟ คนเป็นๆ สามแสนคน มันไม่พอที่จะทำให้คน ร้อยกว่าคนที่คิดว่าตัวเองเหนือกว่าด้วยอำนาจตำแหน่ง.. ก็ทำให้เกิดการบุกเข้าไปในระบบฐานข้อมูลของทางราชการ ปิดนั่น เปิดนี่ ลบนั่น เพิ่มนี่ กันวุ่นวายไป



ต่อจากนี้จะสงบสุข ได้อย่างไร ตราบใดที่ท่าทีของรัฐ ทำต่อประชาชนอย่างนี้

ประชาชนไม่ใช่ศัตรูของรัฐ รัฐต้องหันมาหาทางคุ้มครองประชาชน ประชาชนก็กลับมาสนับสนุนรัฐตามเดิม ทำหน้าที่ๆดีต่อกันไป รัฐพึ่ง เงินภาษีในการบริหาร ประชาชนก็อาศัยการคุ้มครองของรัฐ

แต่ตอนนี้ดูเหมือน รัฐบีบบังคับกดคอประชาชนไว้แทนที่จะคุ้มครอง ประชาชนตัวเล็กๆ ดั่งหยดน้ำ จะไปทำไรได้ ก็ได้แต่รวมกันเพื่อความอยู่รอด อย่าให้น้ำมารวมกันเป็นทะเล มันจะกลืนกินทุกอย่างไม่เหลือ แม้แต่น้ำด้วยกัน


น้ำรองรับเรือให้แล่นไปได้ แต่เรือก็จมเพราะน้ำมานักต่อนักแล้ว

วิ.24 ธค.59

วันจันทร์ที่ 19 ธันวาคม พ.ศ. 2559

ทีมแห่งจักรวาล



เข้าใจครับ ไม่รู้จะเชียร์อย่างไงดี


ทีมนี้ดูเหมือนดรีมทีม

สมาชิก สปอนเซอร์ก็พร้อม

โค้ช กัปตัน ก็เก่งมาก

ผู้เล่นก็ฝีเท้าดี ส่งไปทั่วโลก สามารถสร้างชื่อเสียงได้ทุกทวีป




เสียอย่างเดียว

เก่งเกิน ดีเกิน

เจ้าของสนามไม่ค่อยพอใจ




อาจจะเป็นด้วยเทคนิคการเล่นที่แพรวพราว แตกต่างจากการเล่นแบบเดิมๆ ที่เคยทำกันมาตั้งแต่สร้างชาติ


หรืออาจจะแนวคิดที่จะขยายทีมงานไปสู่สากล เกินกว่าอำนาจของเจ้าของสนามจะไปควบคุมได้


เรื่องไม่น่าเกิดจึงเกิดขึ้น ตั้งแต่รอบที่แล้ว ปี 42 ก็เกิดการใส่ความ โค้ช กัปตัน ผู้เล่น เป็นแถว เกือบจะต้องถูกยึดใบอนุญาต ห้ามกลับเข้าสนาม แต่ก็รอดมาได้หวุดหวิด เสียชื่อเสียงไปบ้าง แต่ก็ทำให้คนมาสนใจเพิ่มเป็นแฟนคลับกันล้นหลาม


ใครที่ทันยุคนั้น ก็คงเห็นว่าเรื่องที่กำลังเกิดตอนนี้นี่มันหนังเรื่องเดิม ความแค้นเดิมๆ ที่ไม่ได้รับการบำบัด คงไว้ซึ่งความอาฆาต พยาบาท อกตัญญู



เจ้าของสนามแม้ว่าจะได้ตายไปแล้ว แต่รุ่นสองของเจ้าของสนามก็ยังไม่รู้ว่า คนไหนเป็นอย่างไง ยิ่งมือเท้าของเจ้าของใหม่นี่ก็ไม่รู้จะสนับสนุนทีมนี้หรือไม่


หรือว่าจะเอาทีมใหม่มาแทนทีมเก่า ซื้อตัวมาจากพวกเพื่อนบ้านทางใต้ อันนี้ก็เดากันยากหน่อย


รอบนี้ โค้ชคนเดิม กัปตันคนเดิม นักเตะคนเดิม แม้จะเจนสนาม สร้างชื่อไปทุกทวีปแล้วก็ตาม



ก็ไม่วายโดนกรรมการ ไล่แจกใบเหลือง ใบแดงให้วุ่นวาย ขนาดว่าประตูยังโดน ตั้งกำแพงก็โดนทั้งกำแพง อย่างนี้ก็เล่นยาก


ก็กรรมการมันโอนไปฝ่ายเจ้าของสนาม จะบีบให้พังไปทั้งทีม อย่างนี้ก็ไม่ไหว


กองเชียร์ไม่รู้เรื่องอะไร ก็เสียงแตกกัน บ้างก็ว่า ทำไมไม่ออกอาวุธ มัวแต่ตั้งรับ จะไปชนะได้อย่างไง


บ้างก็ว่าทำไมเล่นไม่ตามกติกา เห็นไหม ได้ใบแดง ใบเหลืองมาเพียบ อย่างนี้โค้ช ต้องรับผิดชอบ


บ้างก็ว่าคงมีไส้ศึก รับเงินมาล้ม ไม่สามัคคี ทะเลาะกันเองซิท่า 


บางพวกถึงกับเสนอให้โค้ช รับผิดชอบ ออกไปลุยกับเจ้าของสนามเองเลย 

เค้าก็คงเอาโค้ชเราไปทำปุ๋ยแน่นอน


ก็ว่ากันไป


อยู่กันมานาน เรื่องภายใน อย่างนี้ใครจะไปพูดอะไรได้ จะไปบอกว่าเจ้าของสนามบีบ กรรมการก็ไม่เป็นตัวของตัวเอง มาเล่นงาน


มันก็ “มองไม่เห็น” ทั้งตัว ทั้งมือ ที่บีบ ไม่มีหลักฐานอะไร


ก็พอดี มีกรรมการตัวร้าย รับงานอีกด้วย ทีมก็ยิ่งหนักหนาเข้าไป จวนเจียนๆ แต่ก็ประคองๆ กันมาได้ถึงตอนนี้



ก็อยากจะรู้เหมือนกันว่า จะเป็นอย่างไงต่อ ถ้าทางเจ้าของสนามเคลียร์กันได้ เห็นแก่อนาคตของทีมด้วย อนาคตของสนามด้วย หันมาสนับสนุน ก็วินวิน

แต่ถ้าเกิดเปลี่ยนใจ ไปเอาทีมอื่นมาแทน คราวนี้แหละ คงต้องวุ่นวายไปหมด

ก็อยากบอกกองเชียร์ว่า อย่าเพิ่งโทษทีมเลย นัดนี้มันเล่นยาก เห็นๆ ว่า เค้ากะล้มทั้งทีม ทั้งโค้ชด้วย ก็ต้องระวังมากเป็นพิเศษ ไม่ถูกใจกองเชียร์ ขาลุย


แต่ก็ไม่ได้หนีหายไปไหน ยังค่อยๆ ขยับเลื่อนชั้นขึ้นไปเรื่อยๆ ทีละนิด ยิงได้บ้าง เสมอบ้าง แต่ยังไม่เคยแพ้ ก็ค่อยๆไต่ขึ้นไป


เมื่อเรื่องราวมันกระจ่างทั้งหมด อีกหน่อยคง ทั้งกรรมการ ทั้งเจ้าของสนามจะทำอย่างไง


อย่างไร ไม่ต้องห่วง ทีมก็ยังตั้งหน้าตั้งตา รักษาคุณภาพ เกียรติภูมิ ไว้อย่างดีที่สุด ใครไม่เข้าใจ ใครจะว่าอย่างไร ก็รอเวลาให้ความจริงปรากฏแล้วกัน...



วิ.18 ธค. 59




วันอาทิตย์ที่ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2559

เจ้าหน้าที่ที่รัก


เห็นใจคุณตำรวจชั้นผู้น้อยท่านนี้มาก  คงอึดอัดเลยเขียนมาแบบนี้ 


-----------@------------


เสียงจากตำรวจผู้น้อย เมื่อนายใหญ่สั่งลุยวัดพระธรรมกาย 

"ผมเคยบวชที่วัดพระธรรมกายครับ" 
"ลูกชายผมเคยบวชเณรภาคฤดูร้อนในโครงการของวัดนี้" 
"ลูกผมเป็นเด็กดี V-star กราบผมทุกวัน เพราะวัดนี้สอน" 
"ผมโปรยดาวรวยต้อนรับพระทุกปี" 
"ผมพาลูกๆมาดูนิทรรศการนรกสวรรค์ ที่วัดทุกปี" 
"ภรรยาผมมาวัดนี้ทุกวันอาทิตย์" 
"แม่ผมสวดมนต์หน้าจอ DMC ทุกวัน" 
"ผมห้อยเหรียญหลวงปู่ที่ได้รับจากหลวงพี่วัดนี้"  
"ออกเวรเลิกงานผมกับครอบครัว ไปสวดธัมมจักกฯที่วัดนี้" 
"ผมว่าวัดนี้ไม่มีอะไรชั่วร้าย เจ้านายผมต่างหากที่ชั่วร้าย"

-----------@------------

ก็อยากจะแนะนำนะ  คนเราเกิดมาก็เท่านี้  สั่งสม บุญ บาปเก็บไป ชีวิตเป็นของเรา  แค่เงินเดือนแลกข้าวไปวันๆ  เอามาคิดซื้อชีวิตเราขนาดยอมตกนรกทั้งเป็นเลยหรือไร แล้วไม่ใช่แค่ตกนรกชาติเดียวซะที่ไหน ใครสั่งก็ไม่ได้มารับผิดชอบกะเรา 

ไม่เป็นอาชีพนี้ ก็จะเป็นอาชีพนั้น  ถ้ามีบุญทำอะไรก็สำเร็จ  ไม่เห็นต้องถูกบังคับแบบนี้  ทาสก็เลิกไปต้องนานแล้ว  มาเป็นทาสเงินเดือน  ก็ลองคิดว่าคุ้มไหม 

ไม่ก็เอาอย่างในรูปข้างบน

คิดเยอะๆ เถอะ 
วิ. 10 ธค. 59


วันเสาร์ที่ 3 ธันวาคม พ.ศ. 2559

หยุดม้าที่ริมผา



ตำรวจ ดีเอสไอ ผู้ใหญ่ในเวลานี้
ตกลงท่านจะเป็นจิ้งหรีดให้มโนปั่นหัวเล่นหรือไร ยุซ้าย ยุขวา พูดจากุเรื่อง  พูดจริง เศษหนึ่งส่วนล้าน  เท็จบานเบิก  ก็ไปเชื่อมันได้ 

เชื่อไม่เชื่อเปล่า กลับมาเบียดเบียนพระเณร  คนวัด  เหมือนอาชญากร เพราะคำพูดเชิงกระตุ้นของคนที่มีแต่ความพยาบาท อาฆาต เนรคุณ  

ท่านผู้มีอำนาจ  ยืนนิ่งๆ  หายใจลึกๆ หยุดคิดสักนิด โตๆกันแล้ว ทบทวนการกระทำกันหน่อย

ตั้งแต่ต้นจนถึงปัจจุบัน  วัดทำอะไรบ้าง  หลวงพ่อทำอะไรบ้าง  แล้วภาครัฐทำอะไรบ้าง  

ดูเหมือนทางฝ่ายวัดจะถูกบีบ โดยทำอะไรไม่ได้เลย ต้อนซ้าย ต้อนขวา จนจะไม่มีที่ยืน ท่านทำทำไม

ท่านก็ว่าของท่าน ตั้งข้อหา เงื่อนไขต่างๆ ที่ไม่มีใครทำได้  หยุดก่อนที่จะตกลงไปสู่เหวลึก ที่จะไม่มีใครได้อะไรนอกจากความพินาศ

ด้วยแรงยุ จากพาลเพียงคนเดียว  ทำความเดือดร้อนแก่ชนหมู่มากปานนี้

ขอวิงวอนให้ท่านหยุดคิดทบทวนสักนิด

ว่าท่านตกลงไปในกลลวง เป็นเครื่องมือทำลายพระศาสนาให้กับ คนเนรคุณไหม

ทหาร ตำรวจ ที่เป็นที่พึ่งของประชาชน  กำลังจะแสดงแสนยานุภาพอีกครั้ง  ด้วยการทำลายล้างวัด  คนแก่เฒ่า  เณรตัวน้อยๆ  ตามแรงยุ ของมโน เนรคุณ

อย่างนี้ใช่ไหม
หลังจากตัดสินใจ ชีวิตที่เหลือของพวกท่าน  จะอยู่อย่างไร กับความรู้สึกละอายต่อการกระทำนี้

ขอให้ทุกท่านจงอยู่เป็นสุข
ขอให้ทุกท่านพ้นจากความทุกข์
ขอกรรมที่ชั่วช้าของท่าน จงอย่าเพิ่งส่งผล ให้ท่านพบพระพุทธองค์ บรรลุธรรม หนีกรรมอันชั่วช้านี้ไปได้กลายเป็นอโหสิกรรม  เทอญ


วิ  3 ธค 59