รัฐกะเรา น้ำกะเรือ

จากโลกภายนอก รัฐทะเลาะกับ วัดๆหนึ่ง ก็ลามไปเป็นทะเลาะกับสังฆมณฑล ด้วยเรื่องก็ฟ้องร้องเอาโบสถ์ ซึ่งได้รับวิสุงคามสีมา คือพระเจ้าแผ่นดินยกที่ดินให้กับ ศาสนจักรไปแล้ว ยังถูกฟ้องร้องแบบไม่น่าจะเป็นไปได้ เพราะวัดๆนี้ก็สร้างมาเกือบครึ่งศตวรรษ ไม่ใช่เนรมิตในวันเดียว ข้าราชการก็เดินเข้าๆออกๆ กันตลอด ไม่ได้แอบทำซะที่ไหน ถ้ามีความผิดอย่างใด ก็ต้องเห็นว่ากล่าวมาแล้ว นี่ทำอย่างนี้ สองร้อยกว่าคดีในสัปดาห์เดียว พระทั้งประเทศก็เริ่มขยับ แผ่นดินร้อนระอุรับลมหนาว

ยังไม่พอ ทางโลกโซเชียล ก็แทบลุกเป็นไฟ คนเป็นๆ สามแสนคน มันไม่พอที่จะทำให้คน ร้อยกว่าคนที่คิดว่าตัวเองเหนือกว่าด้วยอำนาจตำแหน่ง.. ก็ทำให้เกิดการบุกเข้าไปในระบบฐานข้อมูลของทางราชการ ปิดนั่น เปิดนี่ ลบนั่น เพิ่มนี่ กันวุ่นวายไป

ต่อจากนี้จะสงบสุข ได้อย่างไร ตราบใดที่ท่าทีของรัฐ ทำต่อประชาชนอย่างนี้

ประชาชนไม่ใช่ศัตรูของรัฐ รัฐต้องหันมาหาทางคุ้มครองประชาชน ประชาชนก็กลับมาสนับสนุนรัฐตามเดิม ทำหน้าที่ๆดีต่อกันไป รัฐพึ่ง เงินภาษีในการบริหาร ประชาชนก็อาศัยการคุ้มครองของรัฐ

แต่ตอนนี้ดูเหมือน รัฐบีบบังคับกดคอประชาชนไว้แทนที่จะคุ้มครอง ประชาชนตัวเล็กๆ ดั่งหยดน้ำ จะไปทำไรได้ ก็ได้แต่รวมกันเพื่อความอยู่รอด อย่าให้น้ำมารวมกันเป็นทะเล มันจะกลืนกินทุกอย่างไม่เหลือ แม้แต่น้ำด้วยกัน

น้ำรองรับเรือให้แล่นไปได้ แต่เรือก็จมเพราะน้ำมานักต่อนักแล้ว

วิ.24 ธค.59